Van werkstress naar een vervuld leven: zit je op de goede plek?

Je eigen missie of purpose

Heb je al langere tijd stress op je werk, mogelijk zorg voor overspannen of burn-out? Werkstress kan aan de volgende oorzaken liggen (naast andere factoren zoals een tijd van veel grote veranderingen etc): ofwel je hebt een houding die je aanzet tot een manier van werken die je stress op levert; ofwel je hebt werk dat niet aansluit bij datgene waar je voor brandt (of een combinatie van beide).

De eerste oorzaak betreft ingesleten ‘patronen’ die niet (meer) voor je werken, daar heb ik vorige keer een blog over geschreven. De tweede oorzaak zal ik nu op in gaan: op zoek naar je eigen missie of 'purpose'. Als je lang door gaat met stress dan kan je naar overspannen gaan of burn-out raken. Je raakt eigenlijk steeds meer jezelf kwijt. Dat begint meestal eerder dan in je huidige baan.

Gericht naar buiten: externe oriëntatie

Al voordat je op de kleuterschool start, oriënteer je op wat je ouders of verzorgers van je verwachten (externe oriëntatie). Daarna blijf je vaak focus houden op wat de buitenwereld van je verwacht: je volgt de basisschool, middelbare school en eventueel vervolgonderwijs zoals de universiteit, hbo of mbo. Ook als je tegen de verwachtingen in gaat is dat niet per se ware autonomie. Veelal is dat ook externe oriëntatie: afzetten tegen wat de buitenwereld wil.

Je kiest je studie veelal omdat je er veel mee kan, of omdat één van je ouders in die richting werkt (of had willen werken, je vrienden diezelfde richting kiezen, of omdat je denkt dat je er goed mee kunt verdienen. Of je kiest omdat je er goed in lijkt te zijn en waardering mee oogst. Na je studie zoek je een partner en krijg je al dan niet kinderen. Als je kinderen krijgt en die zijn zo voorbij 4 jaar oud, dan komt er wat meer tijd in je leven (als je geen kinderen krijgt vaak al eerder). Parallel kan het zijn dat je inmiddels carrière hebt gemaakt en wellicht al succes oogst.

Zo ongeveer in die periode kan het zijn dat je werkstress meer ervaart. Zelfs als je wel succes hebt, kan het dat je je toch niet zo vervuld voelt als je had gedacht. En dan kan het dat de vraag op komt: waarvoor doe ik het toch eigenlijk allemaal? Check dan eens of het antwoord is dat je het doet voor iets buiten jezelf, een verwachting die je denkt dat er voor je ligt. Dit is externe oriëntatie, het komt van buiten en niet uit jouzelf, als het niet voort komt uit waar je hart voor brandt.

Ik heb zelf in deze situatie gezeten.

Ik zal het hier niet allemaal herhalen (zie voor mijn verhaal mijn website), maar dit is mij in de kern ook gebeurd. Los van dat ik een aantal patronen had zoals mijn best doen, perfectionisme en hard werken die ook werkstress veroorzaakten (hoe ik het deed), was ook waar ik mee bezig was niet vervullend (waartoe ik het deed).

Het was voor mij een behoorlijke zoektocht om te vinden waar het mij werkelijk om ging. En dit vroeg dat ik mijn focus verlegde van wat ik dacht dat iedereen van mij verwachtte (wat ik als goed vader, zoon en echtgenoot etc allemaal dacht dat ik moest doen) naar wat ik zelf vanuit een

Toen ik door had wat het was dat mij vervulde en daar het kompas van mijn leven naar toe verlegde, werd het leven vervullend en een stuk interessanter: spannender zelfs!

Maar hoe kom ik er dan achter wat mij vervult?

Een deel van je weet al wat jou vervult. Die informatie is als deel van wat wel genoemd wordt ‘je essentie’ al in je opgeslagen. Alleen vraagt het een verschuiving van externe oriëntatie naar interne oriëntatie. Dit betekent vaak dat je allereerst de weg vrij moet maken. Dit vraagt dat je de eigenschappen of gedragingen die niet voor je werken maar waar je jezelf vaak in vindt (bijvoorbeeld aanpassen, best doen, perfectionisme, boos worden) door moet krijgen. We noemen deze eigenschappen of gedragingen wel patronen. Het kan ook zijn dat je je al bewust bent van deze patronen, en dat je gemerkt hebt dat je ze niet zo gemakkelijk stopt ook al weet je dat ze aan de gang gaan. Hierover ging mijn vorige blog). Als je de stappen daar beschreven volgt, dan ontspant je patroon zich meer. Daardoor krijg je gemakkelijker toegang tot wie je op een dieper niveau bent, wat wel genoemd wordt: je ware zelf, of je unieke zelf. En vandaar uit krijg je gemakkelijker de informatie omhoog over de vraag: ‘waarvoor ben ik hier?’. Dit is je focus verleggen naar je interne oriëntatie.

Gericht naar binnen: interne oriëntatie

De verschuiving van externe oriëntatie naar interne oriëntatie is wezenlijk omdat je daarmee stopt je primair te oriënteren op wat andere mensen van je verwachten, en begint met de dingen te doen die voor jou belangrijk zijn. Dat betekent niet per se dat je direct alles waarvoor je 

'Waarvoor ben ik hier?'

Deze vraag houdt de mensheid als geheel al millennia bezig: waartoe zijn wij hier op aard? Die vraag is te groot voor deze blog, maar waar ik wel op in ga is hoe je er achter kunt komen waarvoor jij er bent. Met deze vraag bedoelen we eigenlijk waar voor je brandt, waar je hart naar uit reikt. Waar je naar verlangt om aan bij te dragen.

Dat is wat anders dan verlangen naar iets lekkers, het gaat hier om het verlangen dat je wezen vervult. Dit heet wel je ‘purpose’, of ook wel je missie. Waarom hebben bedrijven een missie? Omdat ze dan helder hebben waarvoor ze bestaan, en kunnen daar op strategie bepalen en beslissingen nemen! Je kunt je afvragen als je nog geen missie hebt, waarom je daar nog niet naar op zoek bent gegaan. Als je je missie helder hebt, dan zijn namelijk veel keuzen of beslissingen een stuk helderder en gemakkelijker. Zoals de kat in Alice in Wonderland in essentie zei: als je niet weet waar heen je op weg bent, dan maakt het ook niet uit of je naar links of naar rechts gaat….

Hoe kom ik achter mijn missie?

Niemand kan je dat vertellen, dit is iets dat alleen jij kunt weten of achterhalen in jezelf. Er zijn meerdere methoden en oefeningen die je ondersteunen om er achter te komen. Idealiter doe je allereerst de stappen van mijn vorige blog. De methode die ik hier voorstel omdat deze vrij

Oefening die je zelf kunt doen: 'Begin with the end in mind'

Het ultieme moment dat er op je leven teruggekeken wordt is als je overleden bent. De oefening die Covey aanraadt is om je helemaal je uitvaart voor te stellen op het moment dat een geliefde (partner, vriend, kind) op jouw leven terugkijkt in een rede. Het helpt als je, voordat je deze oefening doet, een boswandeling maakt, of hardloopt/fietst. Zodat je hoofd een beetje leeg is.

Stel het je voor… alle vrienden, familieleden verzameld. Jouw lichaam ligt in de kist… en wat wil je dat ze over je zeggen. Hoe wil jij herinnerd worden?

Toen ik deze oefening deed veel jaren geleden, heb ik ook mensen gevraagd wat ze over mij zouden zeggen. Mijn toenmalige partner zei toen: hij was een harde werker… dat was ook een wake-up call! Ik wilde herinnerd worden om mijn bijdrage niet om dat ik hard kon werken 😊.

Het kan ook anders

Mocht deze oefening het niet helemaal zijn voor je, of hij werkt niet voor je, dan zijn er vele andere manieren om achter je missie of purpose te komen. Echter doe je die niet zo gemakkelijk alleen.

De reden dat het deel van jezelf is, is dat het in jouw hart leeft. Mij gaat bijvoorbeeld aan mijn hart als mensen ongelukkig op kantoor zitten, maar bijvoorbeeld ook als plastic de rivieren vervuilt of als mijn kind ongelukkig is. Dit zijn dingen die me raken, en die omgekeerd verlangens zijn waar ik aan bij wil dragen: gelukkige mensen op de werkvloer, plastic-vrije rivieren en dat mijn dochters gelukkig zijn.

Gaat me dat allemaal lukken? Nee, maar ik wil er wel mezelf aan geven.

En dat vervult.

Actie:

Als dit je inspireert: schrijf je in voor mijn blogs!